26.10.2017 godz. 1800 Gmach Technologii Chemicznej, ul. Koszykowa 75, Aula im. Czochralskiego
Synteza i modyfikacja powierzchni struktur plazmonicznych do badań oddziaływań molekularnych
Joanna Niedziółka-Jönsson
Instytut Chemii Fizycznej PAN, Kasprzaka 44/52, 01-224 Warszawa
Nanostruktury wykazujące własnościowości plazmonowe, mogą być otrzymywane poprzez fizyczne osadzanie na podłożach, z wykorzystaniem technik elektrochemicznych czy litografii elektronowej. Najpopularniejszą, i prawdopodobnie najtańszą, metodą ich otrzymywania jest synteza chemiczna. Polega ona na redukcji soli metalu w roztworze w obecność substancji specyficznie adsorbowanych na wybranych płaszczyznach krystalograficznych metalu, co prowadzi do otrzymywania nanostruktur o preferowanym kształcie1.
W takcie wykładu zaprezentowane zostaną metody otrzymywania nanostruktur metalicznych o różnych kształtach tj. sfery, sześciany czy druty, wraz z opisem różnych strategii modyfikacji ich powierzchni. Tak uzyskane nanostruktury metaliczne znalazły zastosowanie w konstrukcji układów do wykrywania i oznaczania wirusów bakteryjnych – bakteriofagów. Jednym z przykładów jest wykorzystanie sferycznych nanocząstek złota zmodyfikowanych przeciwciałami2 lub polimerem3 do obserwacji zmiany pasma zlokalizowanego rezonansu plazmonowego na skutek tworzenia kompleksu immunologicznego przeciwciało-antygen. Powstałe w ten sposób czułe i szybkie testy kolorymetryczne osiągają wykrywalność na poziomie 1010 cz/ml oraz 105 cz/ml. Obserwacja tworzenia kompleksu immunologicznego możliwa jest również z wykorzystaniem mikroskopii fluorescencyjnej struktur opartych o nanodruty metaliczne i wykrywalności na poziomie 103 cz/ml. Z kolei nanostruktury posiadające liczne krawędzie i wierzchołki, takie jak trójkąty czy sześciany, mogą posłużyć do wykrywania obecności metali ciężkich.
1 A. U. Khan, S. Zhao, G. Liu, J. Phys. Chem. C 120 (2016) 19353.
2 A. Leśniewski; M. Łoś, M. Jönsson-Niedziółka, A. Krajewska, K. Szot, J. Łoś, J. Niedziółka-Jönsson, Bioconjugate Chemistry, 25 (2014) 644.
3 P. Kannan, M. Łoś, J. Łoś, J. Niedziółka-Jönsson, Analyst, 139 (2014) 3563.
Joanna Niedziółka-Jönsson (ur. 1976 w Warszawie) ukończyła z wyróżnieniem indywidualny tok studiów w Politechnice Warszawskiej na Wydziale Chemicznym w 2000 roku. Uzyskała stopień doktora w dziedzinie chemii fizycznej w 2006 roku w Instytucie Chemii Fizycznej PAN, zaś stopień doktora habilitowanego w 2015 (IChF PAN). Jej osiągnięci naukowe oraz zdolność pozyskiwania finansowania na badania (FOCUS – FNP, LIDER – NCBiR, MNiSzW), pozwoliły na utworzenie własnej grupy badawczej w 2012 zajmującej się nanoinżynierią powierzchni do badań oddziaływań molekularnych. Jest współautorem 79 publikacji naukowych, 4 patentów i laureatką m.in. stypendium START Fundacji na rzecz Nauki Polskiej oraz dla młodych wybitnych naukowców Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz otrzymała nagrodę II stopnia im. W. Świętosławskiego.
Możliwość komentowania została wyłączona.