Mechanochemiczna inżynieria materiałów perowskitowych oraz nanokrystalicznych form ZnO w aspekcie ich zastosowań w ogniwach fotowoltaicznych najnowszej generacji
Janusz Lewiński (PW)
27.02.2025 (czwartek), godz. 1800 w Gmach Technologii Chemicznej PW, Aula Czochralskiego, ul. Koszykowa 75.
Perowskitowe ogniwa słoneczne stanowią przedmiot najżywszego zainteresowania naukowców zajmujących się problemami odnawialnych źródeł energii. Sprawność tych ogniw w ostatnim 15-leciu wzrosła od 3,8% do wartości przekraczającej 26%. Tak znaczącą poprawę sprawności uzyskano nie tylko poprzez modyfikację perowskitowej warstwy aktywnej, ale również poprzez dobranie odpowiedniej warstwy przenoszącej elektrony. Powszechnie stosowane w tych ogniwach halogenkowe pochodne perowskitów syntezowane są zazwyczaj klasycznymi metodami „chemii mokrej” z użyciem roztworów odpowiednich substratów. Choć są to metody dosyć uniwersalne, nie sposób nie zauważyć ich wad, szczególnie dotkliwych w przypadku technologii wykraczających ponad skalę laboratoryjną.